Groep achters Doornveldschool bij ‘sprekende steen’ aan Zuidweg

In de morgenkou stonden ze dinsdag samen rondom de nog steeds ‘sprekende steen’ aan de Staphorster Zuidweg: de groep-achters van de plaatselijke Doornveldschool. De school heeft het oorlogsmonument geadopteerd en jaarlijks krijgen de oudste leerlingen antwoord op de vraag: Waarom staat ‘deze steen’ hier? Zo ook nu.

Meester Hoeve vertelde het afschuwelijke verhaal van de fusillade die plaatsvond ‘aan den dageraad der vrijheid op deze plaats’. Vijf Meppeler verzetsstrijders werden in de vroege morgen van 4 april 1945 koelbloedig door Duitse soldaten neergeschoten tussen de eikenbomen aan de Staphorsterweg, ter hoogte van de Lankhorst. De steen kwam voor de leerlingen ‘tot leven’ toen ze hoorden dat het bewuste vijftal ’s morgens – onder begeleiding van Duitse soldaten – vanuit een als gevangenis dienstdoende woning aan de Stationsweg via de Werkhorst naar de Lankhorst liep om daar tussen de eikenbomen opgesteld te worden, met het gezicht naar de spoorlijn. De mannen – waarvan de namen op het monument staan – werden ter plekke door leden van de Grüne Polizei doodgeschoten. Als afschrikwekkend voorbeeld bleven de lichamen daar nog geruime tijd liggen.

De Doornveldschool heeft ‘het verhaal van de steen’ aan de Zuidweg overgedragen gekregen (uiteraard om door te vertellen) van de vorig jaar overleden Piet Meijer. Zijn vader was één van de slachtoffers. Meijer zat destijds als 18-jarige jongen, samen met zijn moeder, ook opgesloten in de SS-gevangenis aan de Meppeler Stationsweg. Enkele uren voordat op 13 april 1945 de Canadese tanks over de Werkhorst Meppel binnen rolden, werd hem nog snel door een tot vluchten aangespoorde landwachter verteld dat zijn vader Meijer ruim een week geleden was gedood. Piet heeft die gruweldaad daarna, steeds op de vroege morgen van de vierde april, 67 maal herdacht. Bij de steen waaromheen dinsdag de leerlingen van de Doornveldschool – en andere belangstellenden – stil stonden. Opdat we niet zullen vergeten… Burgemeester Segers wees daar in zijn toespraak eveneens op, want ‘vrijheid geef je door’. ‘Dat is ook jullie opdracht,’ hield hij de leerlingen voor.

Ook mevrouw Tuik uit Vollenhove woonde de herdenkingsplechtigheid bij. Zij fietste als elfjarig meisje op de morgen van 4 april 1945 vanaf de Werkhorst naar boer Oosting aan de Staphorsterweg om melk te halen. ‘Ter hoogte van de Lankhorst zag ik vijf mannen languit in de berm liggen. Levenloos. Vreselijk. Op de terugweg ben ik aan de verkeerde kant van de weg gaan fietsen. En om het verschrikkelijke tafereel niet nog eens te hoeven zien, deed ik dat met stijf dichtgeknepen ogen”, vertelde ze de leerlingen.

Vervolgens werden er bloemen gelegd. Namens de leerlingen gebeurde dat door Alieke Dunnink en Jorgen Tippe. Burgemeester Segers deed dat uit naam van de gemeente Staphorst. De plechtigheid werd afgesloten met een moment stilte en het zingen van twee coupletten van het Wilhelmus, op de trompet begeleid door Auke van der Horst en Daniël Mussche, leerlingen van groep zeven.